Na Annę i Stanisława Banaszkiewiczów trzeba spojrzeć przez pryzmat ich wspólnej pracy na rzecz Radomia i młodzieży w ciągu minionego półwiecza.
W 1954 r. ukończyli oboje chemię na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi i podjęli pracę w Radomiu – Pani Anna w Liceum im. Marii Konopnickiej, Pan Stanisław w VI Liceum im. Jana Kochanowskiego. Od początku zaangażowali się w przygotowanie młodych olimpijczyków, każde we własnej szkole i wspólnie w domu. Kończą studia II stopnia; Anna na Uniwersytecie Gdańskim w 1966 r., Stanisław w 1962 r. na Uniwersytecie Śląskim. W 1968 r. Stanisław Banaszkiewicz otrzymuje etat w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu, a żona przenosi się do pracy w VI Liceum. Odtąd mogli wspólnie poświęcić się pracy z młodzieżą. Organizują pracownię chemiczną, gromadzą literaturę i rozwijają aktywne metody nauczania. Coraz większe sukcesy w Olimpiadzie Chemicznej są zasługą obojga małżonków i wprowadzonej metodzie pracy z olimpijczykami. Mgr Anna Banaszkiewicz prowadzi jedno, mąż drugie koło olimpijskie. Najpierw uczniowie pracują rok lub dwa i w zależności od zaawansowania w poznaniu materiału przechodzą do drugiego koła.
W 1972 roku Stanisław Banaszkiewicz obronił doktorat na Uniwersytecie Śląskim. Przez 23 lata wspólnej pracy małżonkowie osiągnęli w nauczaniu młodzieży wszystko, o czym mogli marzyć młodzi nauczyciele rozpoczynający pracę w 1954 roku. Gdy w 1990 roku Pani Anna przechodzi na emeryturę jako nauczyciel z III stopniem specjalizacji, koło olimpijskie jest już klasą samą dla siebie, a osiągnięcia uczniów w trzydziestosiedmioletniej wtedy historii olimpiady sytuują ją wśród wychowawców największej liczby laureatów – 39 i 35 wyróżnionych w olimpiadach od 3 do 37. Przez następne lata miejsce w laboratorium po Pani Annie zajmie wychowanka szkoły Pani Ewa Serafin, która wraz z doktorem Banaszkiewiczem wypracowaną metodą kontynuować będzie chlubne tradycje Koła Olimpijskiego. Nawyk pracy z młodzieżą Pan Stanisław kultywuje przez ponad pięćdziesiąt lat co tydzień w środę o 17,00 spotykając się z pasjonatami chemii. Konsekwencja i wytrwałość przynoszą coraz większe sukcesy. Po 50 Olimpiadach Chemicznych Profesor Banaszkiewicz okazał się najskuteczniejszym nauczycielem- wychowawcą olimpijczyków – 110 laureatów i 68 wyróżnionych w tym 10 medalistów Olimpiad Międzynarodowych.
Dla Radomia i VI Liceum im. Jana Kochanowskiego sukcesy uczniów i nauczycieli chemii są najlepszą wizytówką miasta i jego mieszkańców.
Pan dr Stanisław Banaszkiewicz przez wiele lat pełnił funkcje prodziekana i dziekana na Wydziale Materiałoznawstwa i Technologii Obuwia Politechniki Radomskiej. Tam też ponad 20 lat temu wraz ze swoimi wychowankami utworzył Regionalny Konkurs Chemiczny dla szkół średnich.
Od wielu lat Profesor Banaszkiewicz pełni zaszczytną rolę członka Polskiego Towarzystwa Chemicznego i Komitetu Głównego Olimpiady Chemicznej.
W 1994 roku małżonkowie Anna i Stanisław Banaszkiewiczowie otrzymali podczas jubileuszowego zjazdu naukowego Polskiego Towarzystwa Chemicznego Medal Jana Harabaszewskiego – największe wyróżnienie, jakie może otrzymać pedagog- chemik.
Władze resortów oświaty i nauki wielokrotnie doceniły zasługi małżonków, nagradzając ich m.in. Medalami Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotymi Krzyżami Zasługi i Krzyżami Kawalerskimi Orderu Odrodzenia Polski.
W 1998 roku dr Stanisław Banaszkiewicz odszedł na emeryturę, ale pracy z młodzieżą nie przerwał. Między innymi dla studentów i licealistów powstają wciąż uczelniane skrypty, zbiory zadań i książki wprowadzające w podstawy chemii. Swoją aktywność społeczną dr Stanisław Banaszkiewicz miał okazję wykorzystać jako radny Miasta Radomia w latach 1995- 2003.
STANISŁAW BANASZKIEWICZ
Dr Stanisław Banaszkiewicz w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kochanowskiego pracował na pełnym etacie od 1954 do 1968 roku, natomiast od 1968 do 1998 roku pracował w wymiarze 4 – 6 godzin tygodniowo. Od 1954 do 2011 roku prowadził zajęcia Olimpijskiego Koła Chemicznego. W 1968 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu, obecnej Politechnice Radomskiej, gdzie pracował do odejścia na emeryturę w 1998 roku. W latach 1973 – 1981 pełnił funkcje: kierownika Zakładu Materiałoznawstwa i Technologii Obuwia, zastępcy dyrektora Instytutu i prodziekana Wydziału. W latach 1992 – 1996 był dziekanem Wydziału MiTO Politechniki Radomskiej.
Tytuł doktora nauk chemicznych uzyskał w 1972 roku na Uniwersytecie Śląskim.
Jako opiekun koła chemicznego wychował 425 finalistów olimpiady, w tym 125 laureatów i 68 wyróżnionych.
Za swoją wieloletnią pracę został uhonorowany między innymi następującymi odznaczeniami:
- Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi (1972,1973),
- Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1974),
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1987)
- Medalem Jana Harabaszewskiego nadanym w 1992 r. przez Polskie Towarzystwo Chemiczne „za wybitne osiągnięcia w nauczaniu chemii i niepospolite zasługi dla rozwoju Olimpiady Chemicznej”,
- Medalem im. Kazimierza Pułaskiego nadanym w 1996 r. przez Politechnikę Radomską,
- Imiennym Medalem Komitetu Głównego Olimpiady Chemicznej za zasługi dla olimpiady.
Otrzymał także szereg innych nagród, a w tym:
- Ministra Oświaty i Wychowania (1972, 1978),
- Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1973, 1978, 1981),
- Kuratora Oświaty Wychowania (1976, 1988),
- Prezydenta Miasta Radomia (1980, 1995, 2000, 2001),
- Rektora Wyższej Szkoły Inżynierskiej, Politechniki Świętokrzyskiej i Politechniki Radomskiej (łącznie 29 nagród),
- Nagrodę „Mój Radom” dla uczczenia pamięci biskupa Jana Chrapka (2005),
Od początku pracy zawodowej Profesor prowadził szeroką działalność pozadydaktyczną – od 1970 roku do chwili obecnej jest członkiem Komitetu Głównego Olimpiady Chemicznej, w latach 1974 – 1990 był członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Chemia w Szkole”, zorganizował pracownię chemiczną w VI LO im. J. Kochanowskiego, która w 1968 roku zajęła I miejsce w konkursie na najlepszą pracownię województwa kieleckiego, w latach 1983-1998 pełnił funkcję Przewodniczącego Wojewódzkiego Konkursu Chemicznego, funkcję członka Komisji Oświaty Rady Miejskiej od 1990 do 1994 roku, w latach 1994- 2002 był Radnym Rady Miejskiej w Radomiu, jako nauczyciel i pracownik naukowy prowadził wykłady i odczyty na konferencjach ogólnopolskich i wojewódzkich dla nauczycieli. Jest autorem 14 książek, 11 publikacji naukowych, 43 publikacji metodycznych, 17 recenzji na zlecenie wydawnictw, 12 wystąpień i komunikatów na zjazdach naukowych. Ponadto jest od 2004 roku członkiem Kapituły Stypendium im. J. Piłsudskiego i członkiem Komitetu Honorowego na rzecz utworzenia w Radomiu Uniwersytetu im. J. Kochanowskiego.
ANNA BANASZKIEWICZ
Od 1954 nauczycielka chemii w II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej i żona Stanisława Banaszkiewicza, który pracuje w tym czasie w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Oboje zaczynają pracę zawodową po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi. Stopień magistra chemii Pani Anna Banaszkiewicz otrzymuje w 1966 r. na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. W tym okresie jako młoda matka dwóch synów pracuje w szkole i w domu oraz dojeżdża na egzaminy do Gdańska. Już w początku lat sześćdziesiątych daje się poznać jako znakomita nauczycielka chemii przygotowująca uczniów do olimpiady. Gdy w 1968 przenosi się do VI LO im. Jana Kochanowskiego, razem z mężem tworzą koła chemiczne, które będą prowadziły modelowe zajęcia dla pokoleń radomian. W systemie wypracowanym przez małżeństwo Banaszkiewiczów Pani Anna spełniała rolę osoby przygotowującej uczniów do zajęć w kole olimpijskim, to Ona wyławiała perły i wstępnie je oprawiała, aby pod ręką Męża zabłysnęły pełnią barw. Do 1987 roku Anna Banaszkiewicz tworzy wraz z mężem Stanisławem sławę koła chemicznego w VI Liceum Ogólnokształcącym w Radomiu. Po 33 latach pracy, zdobywając uznanie środowiska chemików i władz oświatowych, Pani Anna przechodzi na emeryturę.
W 1972 i 1979 r. otrzymuje nagrody I stopnia Ministerstwa Oświaty i Wychowania, w 1974 r. przyznano jej Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 1987 r. Nagrodę Specjalną za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej Ministerstwa Oświaty i Wychowania. Polskie Towarzystwo Chemiczne w uznaniu dydaktycznych zasług przyznało małżeństwu Banaszkiewiczów medale im. Jana Harabaszewskiego i honorową odznakę PTCh.
Pani Anna po odejściu na emeryturę jeszcze do 1993 roku pracowała na części etatu w liceum Kochanowskiego, prowadząc klasy i koło chemiczne. Wraz z mężem przygotowała wiele publikacji metodycznych i podręczników. Niestety zdrowie nie pozwoliło Pani Annie pracować dalej z olimpijczykami. Dziś, po ponad 50 latach istnienia Olimpiady Chemicznej, znajduje się wśród najbardziej zasłużonych dla niej wychowawców młodzieży.